‘OP DE TERUGWEG FIETS IK ALLE STRESS ERUIT.’
Route: Groningen - Roden: Mijn racefiets, van het merk Trek Bike One Series, heb ik nu een half jaar. Normaal ging ik altijd met de auto maar die kan ik nu wat vaker laten staan. Beter voor het milieu maar het bespaart ook een hoop. Het grootste voordeel vind ik dat ik lekker in beweging ben zonder dat ik het echt door heb. Het is heerlijk om even je verstand op nul te hebben en gewoon te fietsen. Soms neem ik op de terugweg een omweg door de Onlanden. Voor mijn werk fiets ik 17 km heen en 17 km terug tussen Groningen en Roden. Aan de Peizerweg is er een weggetje naar het Stadspark en als het mistig is en de zon precies goed staat, zie je de zonnestralen daar prachtig schijnen. Ik rij vooral langs landerijen en in het voorjaar zie je vanalles geboren worden. Dan zie je ooievaars op hun nest zitten en er staan heel veel veulens en lammetjes in de wei. Ik fiets regelmatig samen met een collega. Het is super gezellig om samen te fietsen, maar alleen is ook prima. Ik maak er soms een spelletje van om mensen bij te houden die iets sneller gaan dan ik. Op de heenweg hoef ik van mezelf niet zo hard te trappen maar op de terugweg doe ik wat beter mijn best. Als ik in 45 minuten terug ben, ben ik erg tevreden.
‘EEN LANGE FIETSTOCHT HEEFT HETZELFDE EFFECT ALS MINDFULNESS.’
Route: Zuidlaren - Heerenveen: Al drie jaar pak ik eens per week in de zomerperiode de fiets. Dat scheelt twee keer een uur autorijden. De voordelen van fietsforensen zijn voor mij divers: ik rij minder auto, kom met een goed gemoed op kantoor, voel me energiek en ik heb op deze manier eenvoudig mijn duursport gepland. Door de lange afstand pak ik bij zonsopkomst mijn racefiets, een Cervelo S5. De opstap in de ochtend vergt soms wat overredingskracht maar als ik eenmaal onderweg ben ben ik altijd blij. Zoals de zon achter mij opkomt en de ochtendnevel over de akkerlanden beschijnt… Het is een rustige en gecontroleerde start van de dag die ik besluit met een frisse douche op kantoor. Het is een verademing om aan het eind van dag weer op te stappen en te beseffen dat je na de intensieve dag niet hoeft aan te sluiten in het verkeer. Zo’n duurrit heeft voor mij hetzelfde effect als een sessie mindfulness. Zonder al te veel actieve gedachten, verwachtingen en afhankelijkheden. Puur in het moment.
‘SCHAKELEN TUSSEN WERK- EN PRIVÉMODUS.’
Ik rij de wijk uit, neem het pad over ‘het bruggetje’ en ben dan al bijna bij mijn werk. Mijn route is vrij simpel maar het pad met de appelbomen en de zon die ‘s ochtends opkomt over het water bij het bruggetje, zijn prachtig. Tijdens de lockdown miste ik die ritten. Je verplaatst je namelijk niet alleen fysiek maar ondergaat ook een mentale transitie. De heenweg: wakker worden, scherp worden, opladen, energie krijgen, naar collega’s toe. De terugweg: de ‘cooling down’, evalueren, hoofd leegmaken, fris worden, naar mijn familie toe (en de racefiets, MTB of cyclo om door te fietsen). Fietsen is genieten. Het buiten zijn, de frisse lucht en - echt waar - het regent relatief weinig. Ik rij op een Veloretti, een hele mooie stadsfiets. Het leven is te kort om op een lelijke fiets te rijden. Ik heb het geluk dat ik altijd fietsend naar mijn werk heb kunnen gaan. Eerst acht kilometer, nu helaas nog maar één. Er zijn tegenwoordig uitstekende e-bikes waarmee je een afstand van 25 kilometer prima kunt forensen. Een goed alternatief voor iemand die anders niet de fiets zou pakken. Maar lukt het ook als je de batterij eruit haalt? Dan zeg ik: Gewoon lekker zelf doortrappen!
‘17 KM HEEN EN 17 KM TERUG EN DAT HET HELE JAAR ROND.’
Route: Roden - Groningen: Slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding (nou, misschien is windkracht 6 tegen de grens). Hoewel ik een aantal jaren met pensioen ben, staan de fietsritten tussen Roden en Groningen mij nog goed bij. Zeventien kilometer heen en zeventien terug en dat het hele jaar rond. Dat is volgens mij ook de enige manier om het vol te houden. Ga je alleen met mooi weer op de pedalen, dan ga je eerst niet als het regent, daarna niet als er in de verte een donkere wolk hangt en uiteindelijk niet als de weerman of -vrouw 'kans op een bui' aankondigt. Mijn besluit om de fiets te pakken kwam al vroeg. Ter hoogte van Peizermade stond bijna dagelijks een file die ervoor zorgde dat de tijdswinst van autorijden te verwaarlozen was. Van de 82 kilo die ik woog, bleven er uiteindelijk zeventig over en dit gaf mij een goed gevoel. Je komt mentaal meer uitgerust thuis als je drie kwartier met de kop in de wind hebt gefietst dan wanneer je via de autostoel op de bank ploft. Het grootste bijkomende voordeel is dat ik ben blijven fietsen. In de weekenden, tijdens vakanties en ook nu ik het werkzame leven achter mij heb gelaten. Dat komt de gezondheid ten goede en bespaart me de sportschool.